Kiedy przychodzi czas na samodzielność u dzieci?

Każdy rodzic chce otoczyć swoje dzieci opieką i troszczyć się o nie. Z czasem, kiedy maluchy dorastają, pozostaje nam tylko obserwować ich zachowania. Ważne jest to, aby uczyć dziecko samodzielności i odpowiedzialności od najmłodszych lat. Nie oznacza to rygorystycznego wychowywania czy nadania malcowi nadmiaru obowiązków. Warto tu oczywiście zachować równowagę.

Poniżej w artykule dowiecie się, jaki wiek jest odpowiedni do nauczania samodzielności w różnych dziedzinach życia oraz co może sprawiać dzieciom radość, za co będą same odpowiedzialne.

Co samodzielność właściwie oznacza?

Pełno jest wśród nas Zosi- Samosi, drzemie ona nawet w niejednym dorosłym. To nic złego. Samodzielność świadczy o dojrzałości. Jesteśmy gotowi, aby podjąć kolejny krok, nauczyć się nowej rzeczy bez pomocy innych. Na początku ważny jest dyskretny nadzór rodzica. Z czasem, kiedy Twoje dziecko zauważy, że robi coś dobrze i dostaje przy tym Twoje wsparcie, będzie chciało szerzej poznawać świat i próbować swoich sił w nowych wyzwaniach. Weźmy pod uwagę, że gdyby nasi mali obserwatorzy tak bacznie nam się nie przyglądali, zapewne nie bylibyśmy w stanie ich niewiele nauczyć. A to właśnie daje rodzicowi największą radość.

Samodzielność- czy to jest dla mnie?

Jeśli wolisz robić pewne codzienne czynności za swoje dziecko - nie ma w tym nic złego. Pamiętaj jednak, że często za bardzo wyręczając je w pozornie trudnych rzeczach, z punktu widzenia rodzica, takie dziecko nie będzie się dobrze rozwijało - szczególnie w towarzystwie samodzielnych kolegów. Bo tak naprawdę z biegiem lat usamodzielniamy się we wszystkim, począwszy na próbach samodzielnego siedzenia niemowlaka, poprzez jedzenie łyżeczką po zawiązywanie butów. Samodzielność jest na tyle szerokim pojęciem, że w dzisiejszych artykule postanowiliśmy się skupić na samodzielności w UBIERANIU!

Ja chcę sama!

Powyższe zdanie to zmora niejednego rodzica. W pośpiechu do pracy, spóźnienia, niedopitej kawy, trzeba jeszcze zawieźć dziecko do przedszkola… i stres, bo dziecko chce się samo ubrać. To oczywiście zajmie nam więcej czasu niż kiedy rodzic wyręczy malca. Analogicznie warto postawić się na miejscu dziecka i zrozumieć, dlaczego tak bardzo mu na czymś zależy. Chcąc przedstawić Wam, co mam na myśli, wrócę do swoich osobistych samodzielnych potyczek, a pamięć mam dobrą :) Pamiętam, kiedy mama była zajęta robieniem mi śniadania w kuchni. Przede mną stało ogromne wyzwanie, MUSIAŁAM SIĘ UBRAĆ SAMA. Przedszkole już za parę minut, ale w szafie czas się nie liczy. Wybrałam swój strój i sprytnie założyłam kurtkę. Bałam się, że mama zobaczy co mam na sobie - jednak udało się. Byłam z siebie niesamowicie dumna. Kolorom nie było końca. Ogrodniczki, rajstopy, korale, czego dusza zapragnie. Czy było to udane doświadczenie? Z pewnością, chociaż może zapomniałam dodać, że był to dzień zdjęć klasowych i delikatnie mówiąc, przykuwałam uwagę :)

To od czego zacząć?

Jako zwolennicy metody Montessori, wierzymy że dzieci powinny być skoncentrowane na swoich zadaniach, dążyć do samodzielności, budować wiarę w siebie i z ufnością patrzeć na świat. Umiejące współczuć drugiemu, są chętne do pomocy i wykazują się dużą inicjatywą społeczną Dodatkowo, pożądane cechy to cierpliwość i determinacja, czyli nie poddają się w swoich staraniach.

Poniżej spisaliśmy listę rad przydatnych w Waszych garderobianych przygodach:

1. Bielizna i skarpetki to rzeczy codziennego użytku, powinny być umieszczone w najniższych szufladach szafek, łatwo dostępne dla dziecka.

2. Segregacja ubrań powinna być widoczna, dziecko ma mieć możliwość zauważyć dowolne ubranie, bez zbędnego przeszukiwania szafy. Dodatkowo możesz wydrukować dla dziecka obrazki z kształtami ubrań, tak aby wiedziało ono bez problemu co znajduje się, w której szufladzie.

3. Warto jest posegregować ubrania kolorystycznie - jest to łatwy sposób na znalezienie rzeczy, które nadają się w danym dniu do ubrania. Dotyczy to również zabawek. Segregacja kolorystyczna sprawi, że Twoje dziecko nauczy się, gdzie znajdują się jego ulubione rzeczy.

4. W przypadku młodszych dzieci, stawiajmy na odzież, którą z łatwością możemy zakładać - unikamy wiązanych butów, zamków czy mnóstwa guzików. My także stosujemy się do tych zasada przy tworzeniu naszych produktów. Na przykład, poncho kąpielowe, jest zaprojektowane właśnie w taki sposób, aby służyło samodzielnemu ubieraniu się. Zakłada się je przez głowę, a zatrzaski są łatwe do samodzielnego zapięcia. 

Dlaczego samodzielne ubieranie się jest tak ważne?

Poza tym, że stanowi to codzienną czynność, bez której nie można funkcjonować - samodzielne ubieranie rozwija bardziej, niż mogłoby się wydawać. Dzieci, wkładając ubrania na siebie, muszą wykazać się dobrą koordynacją wzrokowo - ruchową, a także kontrolowanego napinania i rozluźniania poszczególnych grup mięśniowych oraz świadomości własnego ciała. W jakim wieku maluchy powinny opanować niektóre z umiejętności zarządzania swoją garderobą?

Maluchy do trzech lat

Najmniejsi z naszych odkrywców samodzielnego ubierania się między 2,5 a 3 rokiem są najbardziej zaangażowani w ten proces. To wtedy dziecko najczęściej jest zdeterminowane, aby samo się ubierać. Do czynności, które powinny wykonywać, należą:

samodzielne rozbieranie się (z wyjątkiem trudnej w rozpięciu odzieży czy obuwia posiadającego sznurówki)

zakładać większość ubrań, w tym buty

dziecko wciąż będzie potrzebować pomocy w rozróżnieniu stron prawa- lewa, tył-przód oraz bardziej skomplikowanymi zapięciami

Między 3 a 4 rokiem przychodzi czas na:

samodzielne zapinanie większych części; guzików, zamków i rzep

zakładanie butów i rękawiczek z rozróżnieniem odpowiednich stron

zakładać bieliznę i koszulki bez mylenia strony przedniej z tylną

zakładanie rajstop

zdejmowanie spodni (bez równoczesnego zdejmowania bielizny)

Pomiędzy 4 a 5 rokiem dziecko uczy się:

samodzielnego i codziennego ubierania się, nasze dziecko powinno mieć już wypracowany własny system ubierania

nabycia umiejętności dobierania ubrań adekwatnie do pogody

Dzieci powyżej 5 roku powinniśmy uczyć dbania o własną garderobę. Dzieci te powinny już połowicznie dbać o to co noszą i umieć odkładać swoje rzeczy na ich miejsce. Z czasem, gdy pomoc rodzica w porządkowaniu ubrań zostanie ograniczona do minimum, warto jest nauczyć dzieci segregacji brudnych ubrań do prania - w tym celu pomocny będzie ich osobisty koszyk na rzeczy nadające się do prania.

Życzymy Wam, aby samodzielność dzieci stała się świetną przygodą!